Podobnie jak „Morderstwo w Miłowie” jest to książka z
pakietu „retro kryminał”. Ją też czytała moja mama, ale nie była zachwycona.
Ona jest z tych osób, które uważają, że w „Nad Niemnem” jest dużo opisów.
Stwierdziła, że w „Pruskiej zagadce” jest za dużo opisów strojów i obyczajów z
epoki i przez to nudno się czyta. Dlatego też odkładałam lekturę – ciągle mam
chęci na coś lekkiego, a przydługie opisy nie wpisują się w ten nurt. Po
Haxerlinie w miarę zaspokoiłam swoją rządzę lekkiej rozrywki i uznałam, że
jestem gotowa na „Pruską zagadkę”.
