Zabawki diabła

Do tego drugiego zbioru opowiadań podeszłam nieco bardziej sceptycznie. Końcówka poprzedniego zasugerowała, że w tej części pojawi się kontynuacja jednej z przygód, ale średnio w to wierzyłam. Jednak mimo niedostatków, historie Domenica Jordana czyta mi się całkiem przyjemnie (dopóki nie dochodzę do ich końca), więc zaczęłam „Zabawki diabła”. Okazało się to dobrym wyborem, a moje przewidywania częściowo się spełniły, chociaż inaczej niż się spodziewałam.

Diabeł na wieży

Po „Majstersztyku” zapowiadałam, że przeczytam wcześniejsze książki z cyklu o Domenicu Jordanie, bo zaintrygowała mnie ta postać i spodobał się sposób tkania tajemnicy przez autorkę. Jeszcze bardziej zachęciły mnie opinie na lubimyczytac.pl, że fabuła kręci się wokół istot nadprzyrodzonych. Uznałam więc, że dwie pierwsze części cyklu będą całkiem przyjemną, luźną lekturą. A to, że okazały się zbiorami opowiadań, też mnie ucieszyło, bo nie czuję takiej presji, żeby czytać całość, a spokojnie mogę sobie zrobić przerwę między kolejnymi tekstami.

Chłopcy 4. Największa z przygód

Tak naprawdę przy czytaniu ten i poprzedni to zlały mi się w jedność. Cały cykl czytałam jednym tchem, ale te dwie powieści zostały rozdzielone chyba tylko ze względu na objętość i czas wydania (żeby chociaż kawałek był wcześniej). Są bardzo spójne, trzecia część płynnie przechodzi w czwartą i musiałam sprawdzać, czy na pewno nie zgubiłam gdzieś jednego tomu, bo byłam przekonana, że powieść była jedna. A tu nie. Mamy płynną kontynuację poprzedniej części i zwinne nawiązania do dwóch wcześniejszych. Wszystkie elementy układanki wskakują na swoje miejsca i dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy.

Chłopcy 3. Zguba

Po takim zakończeniu, jakie miał drugi tom nie mogłam czekać i od razu musiałam czytać ciąg dalszy. I mogłam to zrobić, bo cykl na szczęście jest już zakończony. Oczywiście domyślamy się, że Chłopcy i Kubuś dostali łzy, ale po co? Co się z nimi dalej stanie? Jak dużo zapomną? No i co z Dzwoneczkiem, która wyjechała?

Chłopcy 2. Banagrang

Za drugi tom wzięłam się praktycznie od razu po przeczytaniu pierwszego, więc nie ma co opowiadać, jak to się stało. To również jest zbiór opowiadań, ale są one dużo bardziej powiązane ze sobą. Jak w pierwszej części były to raczej oderwane od siebie historie z życia, tak w tej są wyraźne fabularne nawiązania do poprzedniego tomu i opowiadań. Poznajemy naszych bohaterów jeszcze lepiej (dzięki opowiadaniom z przeszłości) i dowiadujemy się, jak radzą sobie z problemami. A tych nie brakuje już od samego początku.

Chłopcy I

To już kolejna w tym roku pozycja, którą wzięłam z bookrage. Już dawno temu usłyszałam o  Jakubie Ćwieku, ale moi znajomi mówili raczej o cyklu Kłamca. I mówili, że jest świetny. Pakiet był naprawdę bogaty, bo zawierał cały cykl o Chłopcach plus dwa opowiadania, jedną część Kłamcy i parę oddzielnych książek (w tym jedną papierową z autografem). Po prostu nie mogłam się powstrzymać. A że akurat szukałam jakiejś ciekawej fantastyki, za czytanie wzięłam się bardzo szybko. I tak właśnie wkroczyłam w świat Chłopców…